17 Αυγούστου 1944 - Το Μπλόκο της Κοκκινιάς

Απ' το βρόχο του μπλόκου βγαλμένη

τους καπνούς, τη φωτιά, τα χωνιά,
τη θηλιά που σού είχαν στημένη
ξεπετιέσαι ψηλά Κοκκινιά...

Ατσαλένια πατρίδα του ιδρώτα
μη λυγώντας να ζήσεις σκυφτά
δίνεις αίμα κι ανάβεις τα φώτα
μιας Αυγούστου τρανής δεκαεφτά ...

Κοκκινιά, Λευτεριά και Ελλάδα
στο βωμό κάποιας μάντρας σφιχτά,
στα ουράνια υψώσαν λαμπάδα
μιας Αυγούστου τρανής δεκαεφτά
(του Γ. Χατζηαναστασίου)

Κοντά στις 2:30 το πρωί ξεκινά το δράμα της ομαδικής σφαγής που θα ακολουθήσει όταν ανέβει ο ήλιος ψηλά. Δεκάδες γερμανικά καμιόνια περικυκλώνουν τις γύρω περιοχές που περικλείουν την Κοκκινιά, από Κορυδαλλό, Αιγάλεω, Δαφνί και Ρέντη μέχρι Κερατσίνι, Φάληρο και Πειραιά, ο κλοιός σφίγγει.

Μαζί με τους Ναζί κατακτητές καταφθάνει στην προσφυγούπολη του Πειραιά, τη «Μικρή Μόσχα», όπως είχαν βαπτίσει την Κοκκινιά, και το μηχανοκίνητο τμήμα του δοσίλογου Ν. Μπουραντά. Περί τους 3.000 βαριά οπλισμένους με πολυβόλα, όλμους, μυδράλια, ταχυβόλα, αυτόματα, Γερμανούς και Έλληνες ταγματασφαλίτες κυκλώνουν την πόλη που εκείνη την ώρα κοιμάται.

Επικεφαλής της κτηνωδίας που θα εξελιχθεί σε λίγες ώρες, ο συνταγματάρχης Πλυντζανόπουλος, ο ταγματάρχης Γιώργος Σγούρος και ο διοικητής του μηχανοκίνητου τμήματος της Αστυνομίας Νίκος Μπουραντάς. Μετά τις 6:00 π.μ. ακούγονται τα «χωνιά» στους δρόμους της Κοκκινιάς. Όχι τα χωνιά της ΕΠΟΝ και του ΕΛΑΣ που καλούσαν κάθε τόσο τον Κοκκινιώτικο λαό σε αντίσταση και του έδιναν κουράγιο, μα τα χωνιά των ταγματασφαλιτών:

«Προσοχή-προσοχή! Σας μιλάνε τα τάγματα ασφαλείας. Όλοι οι άνδρες από 14-60 ετών να πάνε στην πλατεία της Οσίας Ξένης για έλεγχο ταυτοτήτων. Όσοι πιαστούν στα σπίτια τους θα τουφεκίζονται επί τόπου». Πανικός σε κάθε σπίτι και σε κάθε δρόμο της πόλης. Μερικοί κρύβονται όπως-όπως σε στέγες, καταπακτές, πηγάδια, όπου βρουν. Με υποκόπανους γκρεμίζονται οι πόρτες των φτωχών παραγκόσπιτων και με βρισιές και κλωτσιές σέρνονται κυριολεκτικά προς τον τόπο του Μαρτυρίου, εκατοντάδες συμπολίτες μας αγωνιστές. Αρκετοί ήταν εκείνοι που δεν υπάκουσαν στην εντολή και εκτελέστηκαν επί τόπου στα σπίτια τους.

Οι γυναίκες με τα παιδιά κλαίνε και οδύρονται ακολουθώντας με αγωνία τους δικούς τους ανθρώπους.

Οι Γερμανοί αρχίζουν να καίνε τα σπίτια. Οι ταγματασφαλίτες μπαίνουν στα σπίτια και αρπάζουν ότι βρουν, καταστρέφουν, καίνε, βρίζουν και χτυπούν τα γυναικόπαιδα. Η μικρή αντίσταση που πρόλαβαν να δεχτούν από ομάδες ΕΛΑΣιτών πνίγεται στο αίμα. Οι πρώτοι νεκροί πέφτουν σε διάφορους δρόμους.

Γύρω στις 8.00 π.μ. η πλατεία της Οσίας Ξένης, αλλά και οι γύρω δρόμοι, έχουν γεμίσει από κόσμο. Περίπου 25.000 άτομα. Χωρίζονται κατά ομάδες σε πεντάδες με κενά μεταξύ τους για να μπορούν οι δήμιοι και να υποδεικνύουν όποιον θέλουν. Η εντολή είναι να κάθονται γονατιστοί με ψηλά το κεφάλι. Η ζέστη είναι αφόρητη και αρκετοί είναι αυτοί που λιποθυμούν και ζητούν εναγωνίως λίγες σταγόνες νερό. Όσες γυναίκες προσπαθούν να πλησιάσουν τους κρατούμενους προσφέροντάς τους από τις πήλινες στάμνες λίγο νερό, κακοποιούνται μπροστά σε όλους.

Ο ήλιος ανεβαίνει ψηλά, τα παλικάρια γονατισμένα με τα πρόσωπά τους γυρισμένα προς τη Μάντρα περιμένουν με αγωνία. Οι γερμανοτσολιάδες πιάνουν δουλειά.

Ο συνταγματάρχης των ταγματασφαλιτών Ι.Πλυντζανόπουλος, που φοράει κάσκα και κρατά μαστίγιο, δίνει το γενικό πρόσταγμα. Ο ταγματάρχης Γ.Σγούρος με το γιο του «μπέμπη» (Θεόδωρο Σγούρο) που είναι ντυμένος τσολιάς και οπλισμένος με αραβίδα, παίρνουν θέσεις.

Στην πλατεία εμφανίζονται ελάχιστοι Κοκκινιώτες που φορούν μαύρες κουκούλες και έχουν καλυμμένα τα πρόσωπά τους. Ο ρόλος τους είναι συγκεκριμένος, ως γνήσιοι προδότες υποδεικνύουν ποιους να εκτελέσουν. Οι προδότες Κιρκόρ Μπαταβιάν, Γρηγόρης Ιωαννίδης, Μπεμπέκογλου, Μεϊμάρης κ.α. αρχίζουν να υποδεικνύουν πατριώτες.

Ο γνωστός χαφιές της Κοκκινιάς, Μπατράνης, διακρίνει μέσα στο πλήθος το λοχαγό του ΕΛΑΣ Αποστόλη Χατζηβασιλείου και με ειρωνεία τον χαιρετά «τα σέβη μου λοχαγέ» και δίνει το σύνθημα. Αφού με την ξιφολόγχη του βγάζουν το μάτι και του σχίζουν τα μάγουλα, τον περιφέρουν ανάμεσα στο πλήθος ζητώντας του να προδώσει. Η απάντηση του ΕΛΑΣίτη λοχαγού ήταν «Πατριώτες, σηκώστε το κεφάλι, μη φοβάστε. Δεν πρόκειται να προδώσω κανέναν». Σέρνεται για να κρεμαστεί αναίσθητος. Λίγο πριν το τέλος του ψέλλισε. «ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΕΚΔΙΚΗΣΗ»!!!.

Ακολουθεί ο γραμματέας της ΚΟΒ Κιλικιανών του Κ.Κ.Ε., Παναγιώτης Ασμάνης που τον κομμάτιασαν στην κυριολεξία καθώς τον έσερναν για εκτέλεση. Τον σκότωσε ο ίδιος ο Πλυντζανόπουλος.

Οι δοσίλογοι Βακαλόπουλος, Παρθενίου, Τσιμπιδάρος, Τσανακαλιώτης, Τηλέμαχος, Μόρφης (της Ειδικής Ασφάλειας), Μητρόπουλος, Γκίνος μαζί με το λοχαγό Παπαγεωργίου και τον διερμηνέα Ανθόπουλο συνεχίζουν με το δάχτυλο τεντωμένο : «Εσύ εκεί, κι εσύ εμπρός σήκω. Εσύ ο κομμουνιστής».

Οι κουκουλοφόροι σαν τα φίδια σέρνονται μέσα στο πλήθος και διαλέγουν ..και ο δήμιος εκτελεί. Μέχρι να τους πάνε στον τόπο της εκτέλεσης τους βασανίζουν απάνθρωπα για να προδώσουν. Χαρακτηριστικό της ανδρείας, του υψηλού φρονήματος και του πατριωτισμού των εκτελεσθέντων είναι ότι λίγο πριν το θάνατο και με αντάλλαγμα την ίδια τους τη ζωή, κανείς δεν πρόδωσε άλλο συναγωνιστή του. Ενώ πολλοί ήταν αυτοί που πριν πέσουν νεκροί έδιναν θάρρος στους υπόλοιπους προτρέποντάς τους να αγωνιστούν ενάντια στο φασισμό.

Ο τόπος εκτέλεσης είναι κοντά στην πλατεία της Οσίας Ξένης στη μάντρα ενός ταπητουργείου , στη συμβολή των οδών Κιλικίας και Θειρών. Η μάντρα του υφαντουργείου Παγιασλή γεμίζει με παλικάρια. Ο Γερμανός δήμιος που βρίσκεται στο πόστο του μέσα στη Μάντρα πίνει συνέχεια ούζο και με το όπλο του συνεχώς εκτελεί. Πίνει , βρίζει, εκτελεί και συνεχώς αναφωνεί «άλλες κόμουνιστ καπούτ», («Όλοι οι κομμουνιστές θα πεθάνουν»).

Την ώρα των ομαδικών εκτελέσεων μια ομάδα ανταρτών με επικεφαλής τους την ηρωίδα και ξακουστή αντάρτισσα Διαμάντω Κουμπάκη κρύβονται στο βόρειο τμήμα της πόλης σε σπίτια συναγωνιστών τους. Ξαφνικά γερμανικά καμιόνια ζώνουν την περιοχή και αρχίζουν να καίνε τα σπίτια. Από τα 90 σπίτια της περιοχής καίγονται τα 80. Για το λόγο αυτό η συνοικία του 4^ου Καραβά ονομάστηκε «Καμένα». Γύρω στις 11:00 π.μ., οι Γερμανοί πληροφορούνται ότι στη Νεάπολη προδόθηκε (σύμφωνα με μαρτυρίες, από τον Τάσο Μπαλασάκη) το κρησφύγετο μιας ομάδας του εφεδρικού ΕΛΑΣ, στην οποία συμμετείχε η Διαμάντω Κουμπάκη. Η χαρά των Γερμανών ήταν μεγάλη διότι κατάφεραν να την συλλάβουν. Καθώς τη χτυπούσαν κατευθυνόμενοι προς τη Μάντρα η Διαμάντω τους έβριζε και τους απαντούσε «σαν και εσάς προδότες εγώ έφαγα 65!». Παρά το άγριο ξυλοδαρμό της με τους υποκόπανους των όπλων, φθάνοντας στη Μάντρα του μαρτυρίου και λίγο πριν την εκτελέσουν βρήκε το κουράγιο να φωνάξει «Μια ζωή τη χρωστάμε, ας μην την πάρουν οι προδότες. Υπάρχουν χιλιάδες λεβέντες. Θα τους εκδικηθούν».

Παρόμοια κατάληξη θα έχει και μια άλλη ηρωίδα, η Αθηνά Μαύρου. Καθώς την έσερναν βίαια στην Οσία Ξένη, για να μαρτυρήσει όσους γνώριζε, φώναξε: «αδέλφια το κεφάλι ψηλά, δε γνωρίζω κανέναν και ας με φάει το βόλι του Γερμανού».

Την ώρα που η Διαμάντω Κουμπάκη και η Αθηνά Μαύρου έπεφταν στα χέρια των Γερμανών για να βρουν τραγικό θάνατο στην ίδια περιοχή μια ομάδα ΕΛΑΣιτών με επικεφαλής το Θεόδωρο Μακρή συνεχίζει να δίνει γενναία μάχη. Κάποιοι από αυτούς κατάφεραν να διαφύγουν από το γερμανικό κλοιό. Νεκροί πέφτουν ο Θεόδωρος Μακρής και ο Ιταλός Αντιφασίστας που είχε προσχωρήσει στον ΕΛΑΣ Νίνο ή Πέτρος.

Στην πλατεία Οσίας Ξένης συνεχίζεται η τραγωδία. Εκατοντάδες γυναίκες προσπαθούν να ανακουφίσουν τον πόνο των αγωνιστών και με στάμνες κουβαλούν λίγο νερό και λίγο ψωμί. Οι δήμιοι σπάνε τις στάμνες, κλωτσάνε τις γυναίκες και βρίζουν.. Τα παιδιά κλαίνε και σπαράζουν: Η ζέστη, η δίψα, ο φόβος έχει σκεπάσει τα πρόσωπα και τις ψυχές όλων. Οι Γερμανοί και οι «Έλληνες» συνεργάτες τους χαμογελούν σαρκαστικά. Η αγωνία της διαλογής συνεχίζεται, οι ριπές στη Μάντρα συνεχίζονται, το Μαρτύριο τελειωμό δεν έχει. Τη στιγμή αυτή ξεχωρίζει ο ηρωισμός του αγωνιστή Κώστα Περιβόλα ο οποίος, την ώρα που τον διαλέγουν για εκτέλεση, ορμά πάνω στον Ι.Πλυντζανόπουλο και τον πιάνει από το λαιμό, Ο δήμιος προλαβαίνει και τον εκτελεί επί τόπου. Λίγο μετά το μεσημέρι σταματούν οι εκτελέσεις.

Έχουν προηγηθεί κι άλλες ομαδικές εκτελέσεις στα Καμένα, στη συμβολή των οδών Ακροπόλεως και Αρτέμιδος. Εκεί εκτελούνται 46 πατριώτες οι οποίοι μεταφέρθηκαν στην περιοχή με καμιόνια από την Οσία Ξένη.

Στο χώρο της Μάντρας η εικόνα είναι αποτρόπαια. Σωρός τα πτώματα, τσουβαλιασμένα το ένα πάνω από το άλλο. Το αίμα δύο πήχες έγλυφε το πάτωμα. Οι Γερμανοί δίνουν διαταγή στους κουκουλοφόρους να σκυλέψουν τους νεκρούς. Τα κτήνη ορμούν πάνω στα κουφάρια των ηρώων και αρχίζουν να τους παίρνουν ότι αντικείμενα αξίας είχαν πάνω τους. Ρολόγια, δαχτυλίδια , βέρες κ.α. Δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν το αποτρόπαιο ανοσιούργημά τους και οι ίδιοι οι Γερμανοί εκτέλεσαν κάποιους από αυτούς επί τόπου. Ανάμεσα σ΄ αυτούς ήταν και οι προδότες Μπατράνης και Μπεμπέκογλου.

Ο υπαστυνόμος Λευτέρης Παπανάγλου (*ήταν μέλος του ΕΑΜ) λαμβάνει εντολή από το Διοικητή του 5^ου Αστυνομικού Τμήματος να επιβλέψει τη μεταφορά των εκτελεσμένων από το χώρο της Μάντρας στο Γ΄ Νεκροταφείο.. Κατόπιν διαταγής οι εργάτες του Δήμου θάβουν τους εκτελεσμένους της Μάντρας στο Γ΄ Νεκροταφείο και τους εκτελεσμένους των Καμένων στο Νεκροταφείο της Ανάληψης.

Η αυλαία αυτής της τραγωδίας έκλεισε γύρω στις 6:00 μ.μ. με ένα ξεδιάλεγμα περίπου 8.000 Κοκκινιωτών ομήρων. Ένα τεράστιο ανθρώπινο ποτάμι ξεκίνησε από την Κοκκινιά για το στρατόπεδο του Χαϊδαρίου. Οι όμηροι οδηγούνται, σε φάλαγγα ανά τέσσερις, και σ΄ αυτή την απόσταση, περίπου 7 χιλιομέτρων όσοι πέφτουν κάτω από την εξάντληση, τη δίψα ή τη ζέστη, βασανίζονται αμέσως. Σε όλους τους δρόμους της Κοκκινιάς ακούς μόνο κλάματα μανάδων, συζύγων και παιδιών, ενώ από παντού ρέει αίμα και η πόλη μυρίζει θάνατο.

Όπως αναφέρει ο μαχητής του ΕΛΑΣ Αγ. Σοφίας Πειραιά, Μιχάλης Γρηγοράκης, ο οποίος συμμετείχε σ΄ αυτήν την πορεία, ένας από τους ταγματασφαλίτες που τους συνόδευαν, καθ΄ όλη τη διαδρομή φώναζε «Η Κοκκινιά δεν είναι εδώ. Η Γερμανία είναι εδώ. Πάρτε το χαμπάρι και θα πεθάνετε όλοι σας». Από το Χαϊδάρι γύρω στα 1.800 άτομα σέρνονται στα κολαστήρια της Γερμανίας. Κοκκινιώτες κλείστηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στο Μανχάϊμ, Νταχάου, Μπούνχεβαλντ, Μπίπλις, Άουσβιτς και αλλού.

Η επόμενη μέρα, 18 Αυγούστου 1944

Από την επόμενη κιόλας ημέρα ενώ η φυσιολογική αντίδραση θα ήταν το πένθος, στην Κοκκινιά γίνεται κάτι πρωτόγνωρο. Ο λαός της πόλης μη μπορώντας να ξεπλύνει τα ανεξίτηλα σημάδια από αίμα σε κάθε γωνιά της πόλης, πενθεί με το δικό του τρόπο. Συσπειρώνεται ακόμη περισσότερο στις Οργανώσεις της Εθνικής Αντίστασης και το χωνί του ΕΑΜ ηχεί και πάλι στη πόλη και καλεί το λαό σε αγώνα ενάντια στο φασισμό.
Το ίδιο κιόλας βράδυ κυκλοφορούν χιλιάδες προκηρύξεις στην πόλη με εξέχουσα την ιστορική προκήρυξη της Κομματικής Οργάνωσης Κοκκινιάς του Κ.Κ.Ε. (όλες τυπώθηκαν στο παράνομο τυπογραφείο επί της Τζαβέλα και Αιτωλικού).

Την επομένη του Μπλόκου, ο λαός της Κοκκινιάς συγκεντρώθηκε έξω από το Δημαρχείο (Κονδύλη και Κινικίου) και ζητούσε πληροφορίες για τους ομήρους. Η απάντηση του διορισμένου Δημάρχου Γρηγόρη Χατζή ήταν «Δεν φταίνε καθόλου οι Γερμανοί, παρά φταίνε τα χωνιά».

Πάνω από το πυρωμένο σίδερο του κατακτητή υπήρξε η ψυχή των αδούλωτων Κοκκινιωτών οι οποίοι στο σύνολο τους κράτησαν ψηλά τη σημαία της αντίστασης, της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας, της εθνικής ανεξαρτησίας και του οράματος της λαϊκής κυριαρχίας. Όπως ανεξίτηλο είναι το αίμα των ηρώων σε κάθε γωνιά της πόλης μας, των ηρώων που αντιστάθηκαν στους ξένους κατακτητές και τα ντόπια φερέφωνά τους, έτσι ανεξίτηλες είναι και οι αγωνιστικές παρακαταθήκες του λαού της πόλης μας.

Aπό το Χρονικό Μνήμης του Δήμου Νίκαιας "Τo Μπλόκο της Κοκκινιάς", 2004

Ανοιχτή πρόταση-κάλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τις περιφερειακές εκλογές

Ανοιχτή πρόταση - κάλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τη συγκρότηση στις περιφερειακές εκλογές ψηφοδελτίων ανατροπής στη βάση ενός αντικαπιταλιστικού προγράμματος πάλης.

Οι φετινές εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση θα γίνουν μέσα σε ένα εκρηκτικό κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον. Μπροστά στην όξυνση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με την ουσιαστική συναίνεση της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, προχωρά μαζί με την τρόικα της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ στην εφαρμογή ενός πραγματικού σφαγείου μέτρων που επιδιώκουν να αναιρέσουν κατακτήσεις ενός αιώνα δράσης του εργατικού και λαϊκού κινήματος και να επιβάλουν τον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα.

Απέναντι σε αυτή την επίθεση, το μήνυμα της ελπίδας το στέλνουν οι μεγάλοι αγώνες των εργαζομένων, οι απεργίες και οι διαδηλώσεις. Οι αγώνες αυτοί, εάν κλιμακωθούν, εάν πάρουν χαρακτηριστικά πανεργατικής εξέγερσης και γενικευμένου απεργιακού «μπλακ-άουτ», εάν υπερβούν τη γραμμή ήττας των γραφειοκρατικών ηγεσιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, μπορούν να νικήσουν, μπορούν να οδηγήσουν στην απόσυρση των μέτρων του «Μνημονίου», μπορούν να κλονίσουν και να ανατρέψουν τους πολιτικούς εκφραστές των μέτρων και πρώτα απ’ όλα την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, κυβέρνηση του «Μνημονίου», των τραπεζιτών, της ΕΕ και του ΔΝΤ.

Αναπόσπαστο τμήμα αυτής της επίθεσης είναι και η αναδιάρθρωση των μηχανισμών του «τοπικού κράτους» μέσα από το σχέδιο «Καλλικράτης».Είναι βαθιά αντιδραστική και αντιδημοκρατική μεταρρύθμιση που έρχεται να κάνει πράξη τις πολιτικές του «Μνημονίου» γιατί:

- Γενικεύει τις ιδιωτικοποιήσεις και την ανταποδοτική λειτουργία των Δήμων. Το κράτος περνάει αρμοδιότητες και υπηρεσίες στους υπερχρεωμένους Δήμους, όχι για να «αποκεντρώσει» τις λειτουργίες του, αλλά για να φορτώσει ένα νέο δυσβάσταχτο κόστος στους εργαζόμενους.

- Ενισχύει τις περικοπές στην υγεία και την παιδεία, στα σχολεία, στα Πανεπιστήμια και τα Νοσοκομεία

- Επιβάλλει βαθύτερη σύνδεση του τοπικού κράτους με τις τράπεζες και το κεφάλαιο μέσα από το πλέγμα των επιχειρήσεων των Δήμων και των Περιφερειών, έτσι που το «τοπικό κράτος» να γίνει όμηρος των τραπεζών.

- Προωθεί μαζικές απολύσεις υπαλλήλων και συμβασιούχων και ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.

- Εντείνει την αυταρχική θωράκιση του τοπικού κράτους απέναντι στο λαϊκό παράγοντα.

- Επιβάλλει την πλήρη υποταγή των κάθε είδους σχεδιασμών στις κατευθύνσεις της ΕΕ, καθώς μέσα από τα «κοινοτικά κονδύλια» επιβάλλονται τα κριτήρια, οι προτεραιότητες και οι επιλογές του εθνικού και υπερεθνικού καπιταλιστικού σχεδιασμού και όχι οι ανάγκες κατοίκων και εργαζομένων.

- Βαθαίνει την ταξική διαφοροποίηση ανάμεσα στις πόλεις και ανάμεσα στις περιφέρειες στα πλαίσια της «ανταγωνιστικής» και «ανταποδοτικής» πόλης ή περιφέρειας. Θα οδηγήσει στην περαιτέρω εγκατάλειψη της επαρχίας και της υπαίθρου, ειδικά των πιο φτωχών περιοχών, και στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος στο όνομα της «ανάπτυξης».

- Προσπαθεί να περιορίσει τη δυνατότητα της ριζοσπαστικής κινηματικής δράσης και παρέμβασης στο τοπικό επίπεδο.

Οι εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση το φθινόπωρό είναι μια κεντρική πολιτική μάχη στην οποία παρεμβαίνουμε με στόχο:

- Την καταδίκη του «μνημονίου» κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ και συνολικά της βάρβαρης πολιτικής του κεφαλαίου και της ΕΕ, που φορτώνουν τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους και τη νεολαία ξεθεμελιώνοντας τα κοινωνικά και εργασιακά τους δικαιώματα.

- Τη μέγιστη δυνατή πολιτική καταδίκη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, από τα κάτω και από τα αριστερά, από τη σκοπιά της ρήξης με την κυρίαρχη πολιτική και όχι της απλής εναλλαγής διαχειριστών της αντιδραστικής πολιτικής.

- Την αποδοκιμασία τόσο της ΝΔ που ουσιαστικά συναινεί στην κυβερνητική πολιτική όσο και του ακροδεξιού, ρατσιστικού ΛΑΟΣ που έχει στηρίξει ανοιχτά το «Μνημόνιο».

Θέλουμε και στις αυτοδιοικητικές εκλογές:

- Να εκφραστεί η πάλη ενάντια στην αντιδραστική μεταρρύθμιση του «Καλλικράτη» από τη σκοπιά των μαχόμενων ριζοσπαστικών τοπικών κινημάτων.

- Να αποτυπωθεί η δυναμική των αγώνων και η προοπτική της κλιμάκωσής τους μέχρι τη νίκη, η οργή του κόσμου της δουλειάς και η απαίτηση για συνολική ανατροπή των πολιτικών του «Μνημονίου», η εμπιστοσύνη στη δυνατότητα των ενωτικών μαχητικών αγώνων να κερδίζουν και να ανατρέπουν πολιτικές,

- Να ενισχυθεί η ανάγκη συσπείρωσης όλων όσων αναζητούν δρόμους ρήξης με την κυρίαρχη πολιτική και θέλουν να ξανακάνουν την Αριστερά συνώνυμη με την αντίσταση, την αλληλεγγύη και την ανατροπή.

Μπροστά στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απευθύνει ανοιχτή πρόταση για τη συγκρότηση ψηφοδελτίων ανατροπής σε όλες τις περιφέρειες. Ψηφοδέλτια που να δείξουν ότι απέναντι στην κρίση και το «Μνημόνιο» μπορεί να υπάρξει αριστερή απάντηση, ριζοσπαστική εναλλακτική λύση. Ψηφοδέλτια που να είναι ενάντια στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ενάντια στο «Μνημόνιο», ενάντια στον «Καλλικράτη», ενάντια στην ΕΕ. Ψηφοδέλτια που να αρνούνται τη λογική της συνδιαχείρισης του «τοπικού κράτους» και των αναδιαρθρώσεων στο όνομα της «ανάπτυξης». Ψηφοδέλτια που θα στηρίζονται στο ζωντανό κόσμο του κινήματος και θα προβάλλουν τα αιτήματα που έχουν διαμορφωθεί από τις εργατικές και φοιτητικές συνελεύσεις, τις κινήσεις γειτονιάς, τις λαϊκές συνελεύσεις. Ψηφοδέλτια που θα εντάσσουν την παρέμβασή μας στις Περιφέρειες μαζί με τα ιδιαίτερα κοινωνικά, πολιτικά, περιβαλλοντικά και εργασιακά τους προβλήματα σε ένα συνολικό και μάχιμο πρόγραμμα πάλης σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση για:

- Ανατροπή των μέτρων κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Άμεση απόσυρση όλων των νομοσχεδίων.

- Παύση πληρωμών. Διαγραφή του χρέους.

- Εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση, με εργατικό έλεγχο. Έξοδος από την ΟΝΕ και το ευρώ.

- Ρήξη με την ΕΕ του κεφαλαίου, του πολέμου και του ρατσισμού

- Απαγόρευση απολύσεων.

-Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Δημόσια δωρεάν υγεία, παιδεία για όλους.

- Γενναίες φοροαπαλλαγές στο εργατικό και λαϊκό εισόδημα και τα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. Δραστική αύξηση στη φορολογία του κεφαλαίου. Να παγώσουν οι εξοπλισμοί, δραστική μείωση των εξοπλιστικών δαπανών.

- Όχι στον «Καλλικράτη» και την αντιδραστική μεταρρύθμιση του «τοπικού κράτους».

- Νομιμοποίηση όλων των μεταναστών.

Αυτή η πολιτική κατεύθυνση δεν είναι μια «δική μας ανάγκη». Είναι ανάγκη των καιρών, είναι ανάγκη και του κινήματος. Είναι η ανάγκη να αποκτούν νικηφόρα προοπτική οι αγώνες, έτσι ώστε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, στηριγμένοι σε ένα ταξικό εργατικό και λαϊκό κίνημα και μια άλλη αριστερά αντάξια των περιστάσεων, να ανοίξουν το δρόμο για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Δεν καλύπτουν αυτή την ανάγκη ούτε ο καταστροφικός σεχταρισμός του ΚΚΕ, που εντείνει τον κατακερματισμό των αγώνων και αρνείται να θέσει πολιτικούς στόχους ρήξης με την κυρίαρχη πολιτική, ούτε η θεσμική, συνδιαχειριστική λογική του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που επιμένει στη συμπόρευση με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και τις αυταπάτες για μια άλλη «Ευρωπαϊκή Ένωση»,

Σήμερα δεν χωράει αμφιβολία ότι καμιά πολιτική που να μετατοπίζεται προς το συμφέρον των λαϊκών στρωμάτων δεν μπορεί να υπάρχει στο εσωτερικό της ΕΕ . Είναι συνεπώς αναγκαίο να τεθεί στο προσκήνιο των αγώνων η πάλη για την αντικαπιταλιστική ρήξη αποδέσμευση από την ΕΕ. Η λήψη μέτρων σκληρής λιτότητας, μετά την Ελλάδα, σε Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία, Βρετανία και Δανία δείχνει ότι η συντριβή των εργατικών δικαιωμάτων είναι κοινή επιλογή των ευρωπαϊκών αστικών τάξεων. Μόνη απάντηση στην επίθεση των αστικών τάξεων και των υπερεθνικών τους μηχανισμών είναι τα κινήματα σε κάθε χώρα αλλά και οι κοινοί, πανευρωπαϊκά συντονισμένοι αγώνες των ευρωπαίων εργαζομένων.

Απευθύνουμε αυτή την πρόταση πρώτα από όλα σε όλες τις αγωνίστριες και τους αγωνιστές του εργατικού και του νεολαιΐστικού κινήματος με τους οποίους συναντιόμαστε στις απεργίες, τις διαδηλώσεις, τις τοπικές επιτροπές αγώνα. Σε εκείνους και εκείνες που συνειδητοποιούν ότι το ΠΑΣΟΚ, αφού καπηλεύτηκε τη λαϊκή ψήφο, σήμερα ηγείται της επίθεσης στους εργαζόμενους. Την απευθύνουμε στους αγωνιστές από τα τοπικά κινήματα, όλους αυτούς που αγωνίστηκαν ενάντια στην επιχειρηματική-αντιδραστική μετάλλαξη του «τοπικού κράτους», στην οικολογική καταστροφή, στην καταπάτηση των ελεύθερων χώρων. Την απευθύνουμε, όμως, και σε όσες πολιτικές δυνάμεις και συλλογικότητες συνειδητοποιούν την ανάγκη για μια Αριστερά που να είναι πραγματική δύναμη ρήξης και ανατροπής, αντίπαλο δέος στο σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΜΠΑΝΙΑ της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. - Προκύρηξη

Αντικαπιταλιστική ανατροπή η μόνη λύση!

Κλιμακώνουμε μέχρι τη νίκη!

Για την ανατροπή του σφαγείου κυβέρνησης – ΕΕ - ΔΝΤ. Για το συντονισμό και την νικηφόρα κλιμάκωση των αγώνων.

Για τη συσπείρωση της αντικαπιταλιστικής – επαναστατικής Αριστεράς και την ενίσχυση της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.

Για την κοινή δράση της Αριστεράς και όλων των αγωνιστικών δυνάμεων.

Στο όνομα εξόδου από την κρίση του καπιταλισμού, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ – κυβέρνηση του κεφαλαίου – με την καθοδήγηση του άξονα ΕΕ – ΕΚΤ - ΔΝΤ, με την ανοιχτή στήριξη του ΛΑΟΣ και τη συναίνεση της ΝΔ έχει κηρύξει ένα πραγματικό πόλεμο εναντίον των εργαζομένων, των συνταξιούχων της νεολαίας. Επιδιώκουν να αναιρέσουν κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα, να επιβάλουν συνθήκη εργασιακού και κοινωνικού μεσαίωνα, να ισοπεδώσουν το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Κλιμακώνουν την επίθεση στην κοινωνική ασφάλιση. Προωθούν τον «Καλλικράτη» που θα σημάνει δεκάδες χιλιάδες απολύσεις και διάλυση δημοσίων υπηρεσιών. Ανοίγουν την πόρτα των ομαδικών απολύσεων και της διάλυσης των συλλογικών συμβάσεων. Ετοιμάζουν πακέτο με ιδιωτικοποιήσεις, όπως π.χ. στις συγκοινωνίες. Οδηγούν έτσι τους εργαζόμενους σε εξαθλίωση, σε μια ακόμα πιο βαθιά και καταστροφική ύφεση, στην ανεξέλεγκτη διόγκωση του χρέους και των ελλειμμάτων, σε μια οικονομική κατάρρευση σαν αυτή όπου οδήγησε το ΔΝΤ την Αργεντινή ή τη Λετονία, σε μια «ελεγχόμενη πτώχευση» όπως λέει σήμερα η Μέρκελ. Στόχος τους είναι η διάσωση των κερδών του κεφαλαίου, και το φόρτωμα του βάρους της κρίσης στις πλάτες της εργατικής τάξης.

Χωρίς αμφιβολία τα μέτρα κυβέρνησης–ΔΝΤ-ΕΕ οδηγούν σε τεράστια κλιμάκωση την απαλλοτρίωση και την λεηλασία του παραγόμενου πλούτου, της λαϊκής αποταμίευσης και του φυσικού περιβάλλοντος, και στην οικονομική και πολιτική καταδυνάστευση του εργαζόμενου λαού για δεκαετίες.

Μοναδική διέξοδος απέναντι σ’ αυτή την επίθεση το ξέσπασμα της οργής, η μαζικότητα και ο δυναμισμός των κινητοποιήσεων των εργαζόμενων, σε πείσμα της επιχείρησης κατασυκοφάντησης και προληπτικής τρομοκράτησης που μεθόδευσαν η κυβέρνηση και οι απολογητές της κυρίαρχης πολιτικής. Οι πρώτες αυτές αντιδράσεις του εργατικού και λαϊκού κινήματος, που ξεκίνησαν ήδη από τον Δεκέμβρη, με κορυφαίο σταθμό την μεγαλειώδη κινητοποίηση της 5^ης του Μάη, δείχνουν ότι οι εργαζόμενοι όχι μόνο είναι καθολικά αντίθετοι αλλά και ΜΠΟΡΟΥΝ να στείλουν στο καλάθι των αχρήστων το σφαγείο που του ετοιμάζουν.

Στις σημερινές κρίσιμες συνθήκες η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δίνει όλες τις δυνάμεις της για ένα πανίσχυρο μαζικό κίνημα που θα επιδιώκει την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας όχι τη «διόρθωση» και τον «εξανθρωπισμό» της. Καλεί τους εργαζόμενους, συνολικά στον κόσμο της Αριστεράς και τους αγωνιστές από τη βάση του ΠΑΣΟΚ, που έχουν κάθε λόγο να αισθάνονται προδομένοι και διαψευσμένοι, για να συστρατευτούμε με στόχο την ανατροπή της βάρβαρης επίθεσης κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, στην βάση ενός προγράμματος ρήξης με τις βασικές επιλογές των κυρίαρχων δυνάμεων.

Α) Για μια αντικαπιταλιστική πολιτική απάντηση στον καταστροφικό «μονόδρομο» που επιχειρούν να μας επιβάλλουν, για την πραγματική σωτηρία - προστασία των εργατικών και λαϊκών κατακτήσεων και συμφερόντων, για να πληρώσουν την κρίση οι τραπεζίτες και οι καπιταλιστές που την δημιουργησαν. Όχι για επί μέρους διορθώσεις και αλλαγές αλλά για:

· Ανατροπή των μέτρων κυβέρνησης – ΕΕ - ΔΝΤ

· Άμεση παύση πληρωμών του ληστρικού χρέους - κατάργηση του χρέους

· Εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων με εργατικό έλεγχο σαν προϋπόθεση για την προστασία του συσσωρευμένου μόχθου των εργαζόμενων

· Αντικαπιταλιστική ρήξη – αποδέσμευση από την ΟΝΕ, την Ευρωζώνη και την ΕΕ

· Απαγόρευση των απολύσεων – πραγματικές αυξήσεις στις συντάξεις και τους μισθούς – κάτω τα χέρια από τις συλλογικές συμβάσεις - μείωση των ωρών εργασίας - μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους

· Αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου – κατάργηση όλων των φοροαπαλλαγών και φορο-ελαφρύνσεων για τους καπιταλιστές– φορολογία της εκκλησιαστικής περιουσίας

· Να μην περάσει το αντιασφαλιστικό έκτρωμα και η λογική της ανταποδοτικότητας και της ατομικής ευθύνης – Δημόσιο αναδιανεμητικό, κοινωνικό, ασφαλιστικό σύστημα. Μείωση των ορίων συνταξιοδότησης

· Δημόσια και Δωρεάν υψηλού επιπέδου Παιδεία – Υγεία – Ασφάλιση για όλους

· Να κοπούν οι εξοπλισμοί

· Να νομιμοποιηθούν οι μετανάστες

Αυτοί οι στόχοι πάλης πρέπει σήμερα να αποτελέσουν την προμετωπίδα των κινητοποιήσεων, να κατοχυρωθούν ως οι βασικοί άξονες της εργατικής και λαϊκής διεκδίκησης σε κάθε επίπεδο, στα συνδικάτα, στις γειτονιές, στις πολιτικές διεκδικήσεις όσων δυνάμεων δηλώνουν ότι βρίσκονται στο πλευρό των εργαζομένων. Μόνο τέτοιοι στόχοι πάλης μπορούν να ορίσουν την ρήξη με την κυρίαρχη πολιτική (και όχι οι αυταπάτες για μια «δίκαιη ΕΕ» ή ένα «καλό ευρώ» ούτε οι γενικολογίες περί της «λαϊκής εξουσίας και οικονομίας»).

Β) Την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων και κεντρικά και σε κλαδικό επίπεδο – αγώνας διαρκείας μέχρι την οριστική ανατροπή των μέτρων.

- Άμεση προκήρυξη 48ωρης γενικής πολιτικής απεργίας και συνέχιση με νέες πανεργατικές απεργίες.- Στήριξη κάθε προσπάθεια για κλαδικές απεργίες διαρκείας και συντονισμός μεταξύ τους. Προετοιμάζουμε τους όρους για να μην μείνει μόνος κανένας κλάδος που προχωράει σε τέτοια δράση.

- Προωθούμε μορφές οργάνωσης της εργατικής και λαϊκής πάλης που θα επιτρέπουν τον έλεγχο των αγώνων από την ίδια τη βάση, με μαζικές γενικές συνελεύσεις και συγκρότηση απεργιακών επιτροπών σε κάθε σωματείο. Παλεύουμε για αγωνιστική ταξική ενότητα και συντονισμό των ίδιων των εργαζομένων και των σωματείων τους σε ρήξη με τη συναίνεση και την υποταγή των γραφειοκρατικών ηγεσιών ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, που ούτε θέλουν ούτε μπορούν να ηγηθούν ενός κινήματος αντίστασης και ανατροπής.

- Προωθούμε τον συντονισμό των εργατικών αγώνων με τις μαθητικές και φοιτητικές καταλήψεις και κινητοποιήσεις, πιστεύοντας ότι χρειάζεται επίσης να «μπουν στο χορό» των κινητοποιήσεων και άλλες κοινωνικές ομάδες. Η νεολαία έχει να αντιμετωπίσει την προοπτική των ιδιωτικών ΑΕΙ και της πλήρους απελευθέρωσης των «αγοράς εκπαιδευτικών υπηρεσιών», το νέο-πλαίσιο που θα εισάγει τους manager ως απόλυτους κυρίαρχους στα ΑΕΙ, τις περικοπές προσωπικού και την αποδιάρθρωση της εκπαίδευσης, τις συγχωνεύσεις ΑΕΙ και τμημάτων. Η αγροτιά ούτως ή άλλως είναι στο στόχαστρο των αναδιαρθρώσεων της ΕΕ. Ο «Καλλικράτης» σημαίνει και μαζικές απολύσεις, και ιδιωτικοποίηση των δημοτικών υπηρεσιών και εγκατάλειψη της υπαίθρου.

- Στηρίζουμε τοπικές πρωτοβουλίες συντονισμού σε κάθε πόλη και κάθε γειτονιά, ενωτικές επιτροπές αγώνα, για να μπορέσουμε να οικοδομήσουμε την αλληλεγγύη, την πιο πλατιά συσπείρωση ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική.

- Αποφασιστική σύνδεση με τους αγώνες των εργαζόμενων της Ευρώπης, διεθνιστικός πανευρωπαϊκός συντονισμός.

Μ’ αυτούς τους τρόπους μπορούμε να περάσουμε από τη άνοιξη της αγανάκτησης, στο καλοκαίρι των αγώνων και το φθινόπωρο της οργής. Μπορούμε να κλιμακώσουμε τους αγώνες, να οικοδομήσουμε την αλληλεγγύη και να σπάσουμε την απομόνωση, να γονατίσουμε την κυβέρνηση και τους εργοδότες. Να επιβάλλουμε με τη δύναμη του κινήματος τη ριζική τροποποίηση του συσχετισμού δύναμης, την ανατροπή του σφαγείου κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, και όλων όσων την στηρίζουν, την πολιτική συμμαχία ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, τις δυνάμεις του κεφαλαίου. Να προωθήσουμε εκείνες τις ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές ανακατατάξεις που θα δίνουν τη δυνατότητα για την αυθεντική πολιτική συγκρότηση και έκφραση της εργατικής τάξης και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την αποτελεσματική υπεράσπιση και διεύρυνση των εργατικών και λαϊκών κατακτήσεων και δικαιωμάτων, για μια νέα σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική. Η μάχη που είναι μπροστά μας είναι ιστορικών διαστάσεων! Οι δυνάμεις του κεφαλαίου μπορεί να επενδύουν στη συντριβή του λαϊκού και εργατικού κινήματος, αλλά θα βγουν γελασμένες.

ΓΙΑ ΜΙΑ ΙΣΧΥΡΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ!

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

- Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιδιώκει να γίνει ο πόλος της πολιτικής έκφρασης όλων εκείνων των αγωνιστών του κινήματος που πρωτοστατούν εδώ και χρόνια στους αγώνες των εργαζόμενων και της νεολαίας, που βγήκαν ορμητικά στο προσκήνιο για να αναμετρηθούν με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ την ώρα που προωθεί αδίστακτα τα βάρβαρα μέτρα του «μηχανισμού στήριξης» ΕΕ-ΔΝΤ. Η ανάπτυξη και ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς θα αποτελέσει όχι μόνο ενίσχυση της πάλης, αλλά και των δυνάμεων που επιδιώκουν μια βαθιά, ριζική πάλη ενάντια στον σημερινό βάρβαρο καπιταλισμό, με στόχο την ανατροπή του και το άνοιγμα του δρόμου για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, αντάξια του εργαζόμενου ανθρώπου.

- Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ένα μέτωπο οργανωμένων δυνάμεων και ανένταχτων αγωνιστών. Βασική προτεραιότητα και στρατηγική επιδίωξη της είναι η μετωπική συγκρότηση και ενότητα της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής και κομμουνιστικής Αριστεράς και της ριζοσπαστικής οικολογίας, η προσπάθεια για να διαμορφώσουμε μια Αριστερά ικανή να αποτελέσει πραγματικό αντίπαλο δέος στη βαρβαρότητα του σύγχρονου καπιταλισμού. Μέσα στη σημερινή συγκυρία της κρίσης αναδεικνύεται η σημασία της αντικαπιταλιστικής προοπτικής και η επιμονή στην ανάγκη της ρήξης με το καπιταλισμό, δικαιώνεται η θέση ότι οι επαναστάσεις εξακολουθούν να είναι ‘εικόνες από το μέλλον’, γίνεται επιτακτική η αναζήτηση μιας νέας σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής προοπτικής. Στα πλαίσια αυτά θα αναδιοργανωθεί συνολικά η κοινωνία και η παραγωγή με κέντρο την ικανοποίηση των πραγματικών λαικών αναγκών και την συμβατότητα με την φύση.

Όπως τονίζαμε στην ιδρυτική μας διακήρυξη: «Αντί για την αυταπάτη ενός «καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο» εμείς υποστηρίζουμε ότι δεν υπάρχει άλλη στρατηγική ε­ναλ­λα­κτι­κή λύση στον καπιταλισμό, εκτός από την κοινωνική επανάσταση και την εξουσία των εργα­ζόμε­νων που θα οργανώσει την πορεία προς μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση στη χώ­ρα μας, την Ευ­ρώ­πη και τον κό­σμο. Με την αυτόνομη πολιτική συγκρότηση της εργατικής τάξης σε κυρίαρχη τάξη. Θε­με­λιω­μέ­νη σε όρ­γα­να εργατικής δη­μο­κρα­τί­ας και αυτοδιεύθυνσης των εργαζόμενων. Με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής. Με τον κοινωνικό δη­μο­κρα­τι­κό σχε­διασμό σε όλα τα κοινωνικά ζητήματα. Με πο­λι­τι­κά, συν­δι­κα­λι­στι­κά, α­το­μι­κά δι­καιώ­μα­τα και ε­λευ­θε­ρί­ες, πο­λύ α­νώ­τε­ρα α­πό αυτά που έδωσαν οι α­στι­κές δη­μο­κρα­τί­ες. Σε μια κοινωνία με επίκεντρο όχι το κέρδος, την εκμετάλλευση και την καταπίεση, αλλά τον άνθρω­πο και τις α­νά­γκες του. Για την εγκαθίδρυση της κοινωνίας των ελεύθερα συνεταιρισμένων παραγωγών, για την κατάργηση των τάξεων και το «μαρασμό» του κράτους. Για το «βασίλειο της ελευθερίας» απέναντι στο «βασίλειο της ανάγκης». Για να προχωρήσει ο κόσμος στη σοσιαλιστική και την κομμουνιστική οργάνωση της κοινωνίας!»

Σήμερα υπάρχει ανάγκη με τρόπο αυτοτελή να ενισχυθεί η πολιτική παρουσία της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς, γι’ αυτό και θέλουμε να βαθύνει η δημοκρατική πολιτική λειτουργία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, γι’ αυτό και επιμένουμε στην ανοιχτή πρόσκληση σε συναγωνιστές και άλλες τάσεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς να συμμετέχουν στην διαδικασία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

- Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν αποτελεί ενιαία οργάνωση, ή ενιαίο κόμμα. Είναι ένα πολιτικό κοινωνικό μέτωπο - συσπείρωση, με προωθημένα πολιτικά και ιδεολογικά στοιχεία ενότητας. Μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ γίνεται όποιος συμφωνεί με την πολιτική της αντικαπιταλιστικής μας πρότασης και συμμετέχει σε μια Τοπική ή Κλαδική Κίνηση.

- Οι δομές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οι Τοπικές και Κλαδικές Κινήσεις, το Κεντρικό Συντονιστικό, τα Πανελλαδικά Σώματα θα πρέπει να επιδιώκουν να λειτουργούν συνθετικά και με συναίνεση. Ωστόσο τα όργανα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, θα πρέπει να έχουν την δυνατότητα να αποφασίζουν σε σημαντικά ζητήματα. Για τις προγραμματικές αρχές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν μπορεί να λαμβάνεται απόφαση παρά μόνο στη βάση της ομοφωνίας.

ΚΑΤΩ Η "ΧΟΥΝΤΑ" ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ - Ε.Ε - Δ.Ν.Τ

Το γεγονός ότι η ενημέρωση του κλιμακίου του ΔΝΤ για την ελληνική οικονομία ξεκίνησε 21^η Απριλίου, ανήμερα της επετείου του πραξικοπήματος των φασιστών συνταγματαρχών, προσφέρει ένα ισχυρό συμβολισμό: Μια νέα «χούντα», αποτελούμενη από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, την ΕΕ και το ΔΝΤ, έρχεται να επιβάλλει ένα αντεργατικό πρόγραμμα κοινωνικής κατεδάφισης κάθε λαϊκής κατάκτησης και δικαιώματος, βάζοντας στο γύψο τη λαϊκή θέληση. Μείωση μισθών, απολύσεις σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, κατάργηση ουσιαστικά των συντάξεων και άρση κάθε, στοιχειώδους, προστασίας της εργασίας από την εργοδοτική ασυδοσία είναι το πρόγραμμα – τομή του κεφαλαίου, που έρχεται να επιβάλλει το ΔΝΤ, η ΕΕ και το ΠΑΣΟΚ, με τη συναίνεση του αστικού μπλοκ εξουσίας. Και όλα αυτά με επιβολή κατάστασης πολιορκίας κατά του «εχθρού λαού». Σε αυτές τις συνθήκες το σκύψιμο του κεφαλιού σημαίνει κόψιμο! Όποιος δεν μοιραστεί τον αγώνα θα μοιραστεί την ήττα. Η ελπίδα βρίσκεται στην πάλη για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης, για την κατάκτηση των εργατικών δικαιωμάτων της εποχής μας. Η κλιμάκωση του αγώνα και των απεργιών είναι μονόδρομος για τους εργαζόμενους. Για να ανατραπεί η «χούντα» κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ και η βάρβαρη επιδρομή.

Έξω από την Ελλάδα οι αντιπροσωπείες – τσιράκια των πολυεθνικών, κάτω η κυβέρνηση που τους καλεί. Ανυπακοή – απειθαρχία – αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από ΟΝΕ-ΕΕ.

OΛΟΙ ΣΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ 21-22 ΑΠΡΙΛΗ!

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ-ΕΕ

ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ, Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΚΡΙΣΗ

ΚΛΙΜΑΚΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΛΑΔΟΥΣ

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ, 22 ΑΠΡΙΛΗ, ΠΛ. ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ 10.30 π.μ.

Οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης για την εξασφάλιση «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης» μέσω των τοκογλυφικών δανείων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του ΔΝΤ είναι μια πρόκληση που πρέπει να πάρει άμεση απεργιακή απάντηση. Την ίδια ώρα οι ελληνικές τράπεζες στήνουν χορό κερδοσκοπίας πάνω στα ελληνικά ομόλογα και μας καλούν να κάνουμε θυσίες για να έρθει η ανάκαμψη των κερδών τους!

Η εκτίναξη στα ύψη των επιτοκίων δανεισμού του Δημοσίου δεν αφήνει το παραμικρό περιθώριο για το πόσο προκλητικά σαθρές ήταν οι υποσχέσεις ότι αν υποστούμε το σοκ του προγράμματος σταθερότητας θα αρχίσει να φαίνεται φως στο τούνελ. Με τον πιο προκλητικό τρόπο το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης-ΝΔ-ΛΑΟΣ κραύγαζε ότι όσο πιο γρήγορα επιβληθεί το πρόγραμμα σταθερότητας με τα μέτρα κατεδάφισης των εργατικών δικαιωμάτων, της διάλυσης του ασφαλιστικού, της νέας φορομπηξίας, της ιδιωτικοποίησης τόσο πιο γρήγορα θα αρχίσουν να ανταποκρίνονται οι αγορές και θα αποφευχθεί η χρεοκοπία. Και όμως, η φούσκα της διεθνούς διπλωματίας της κυβέρνησης, που εμφάνισε ως εθνική επιτυχία την συμφωνία με ΕΕ και ΔΝΤ στις 25 Μάρτη στην Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ για το στήσιμο μηχανισμού «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης», έσκασε με πάταγο.

Δεν μπορεί πλέον ούτε να τρομοκρατεί, ούτε να μας κοροϊδεύει μια κυβέρνηση που πρόβαλε την υποταγή στα μέτρα που εξυπηρετούν την διατήρηση της κερδοφορίας των τραπεζιτών, των εφοπλιστών και των βιομηχάνων σαν δρόμο για να σωθούν οι εργαζόμενοι από την κρίση του συστήματος. Τώρα είναι η ώρα να τιμωρηθεί σκληρά αυτή η ταξική και άδικη πολιτική που τολμάει να μοιράζει τα 28δις στις τράπεζες όταν την ίδια ώρα ψηφίζει ένα φορολογικό νόμο που απαλλάσσει από την φορολογία τραπεζίτες και εφοπλιστές ενώ βάζει χέρι στους εργαζόμενους των 700 ευρώ!

Τώρα είναι η ώρα να σπάσουμε την υποταγή της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ προχωρώντας σε κλιμάκωση των αγώνων. Να κάνουμε σταθμό σε αυτή τη κατεύθυνση το κάλεσμα για 48ωρη πανεργατική κινητοποίηση στις 21-22 Απρίλη ώστε σε κάθε χώρο δουλειάς να οργανωθεί δράση που να στέλνει το μήνυμα ότι δεν περνάνε τα μέτρα-θέλουμε τώρα κλιμάκωση! Η επιτυχία των απεργιακών κινητοποιήσεων στις 21-22 Απρίλη μπορεί να ανοίξει το δρόμο για συντονισμένη δράση, για να οργανωθούν από τα κάτω αγώνες και απεργίες με διάρκεια ώστε να οδηγήσουμε σε ήττα την πολιτική της κυβέρνησης. Είναι ώρα για να οργανωθούν μέσα στους χώρους δουλειάς γενικές συνελεύσεις, να παρθούν αποφάσεις για κλιμάκωση του αγώνα, για συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων από τα κάτω σε κάθε κλάδο, σε κάθε γειτονιά. Με απεργιακές επιτροπές να πάρουμε στα χέρια μας την ενημέρωση, τη μαζικοποίηση της συμμετοχής στην απεργία και τη διαδήλωση, την περιφρούρηση αλλά και τον συντονισμό τοπικά και κεντρικά, σπάζοντας την αδράνεια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Αν οι γραφειοκράτες δεν μπορούν, εμείς μπορούμε να ενισχύσουμε τη δυναμική της νίκης των αγώνων. Για να ανατραπεί η επίθεση κεφαλαίου, κυβέρνησης, ΕΕ, για να πάρει πίσω τις περικοπές στους μισθούς και τα δώρα, για να πετάξουμε συνολικά το πρόγραμμα σταθερότητας στα σκουπίδια.

ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ, Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ

Είναι ώρα η Αριστερά να αρθεί στο ύψος που απαιτούν εκατομμύρια εργαζόμενοι που μπήκαν στις απεργιακές κινητοποιήσεις με την προσδοκία της νίκης. Απέναντι σε μια κυβέρνηση που έχει κάνει πρόγραμμα της τις ληστρικές επιλογές των καπιταλιστών για να βγουν ισχυρότεροι στους ανταγωνισμούς που οξύνονται με τη κρίση πρέπει να προβάλουμε θαρρετά την αντικαπιταλιστική απάντηση στη κρίση.Να απαιτήσουμε εδώ και τώρα πάγωμα του χρέους στους εγχώριους και διεθνείς τραπεζίτες. Αντί για ιδιωτικοποιήσεις εδώ και τώρα εθνικοποιήσεις των τραπεζών και εργατικό έλεγχο ώστε να πάρουμε στα χέρια μας τον έλεγχο το πού διαθέτονται χρήματα.Μείωση εδώ και τώρα των εξοπλιστικών προγραμμάτων για να ενισχυθούν οι δαπάνες για την κοινωνική ασφάλιση, την εκπαίδευση τη Υγεία. Έτσι θα βρεθούν τα χρήματα για τους γιατρούς που απεργούν στα δημόσια νοσοκομεία.

Απαγόρευση των απολύσεων και μέτρα για την προστασία των ανέργων ώστε να μην φορτώνουν στις πλάτες μας τα αφεντικά τη κρίση. Να μην αφήσουμε να γίνουν οι μετανάστες αποδιοπομπαίοι τράγοι για την κρίση του συστήματος. Νομιμοποίηση των μεταναστών ώστε να ενισχυθούν τα Ασφαλιστικά ταμεία.Υπερασπίζουμε τις δημοκρατικές ελευθερίες απέναντι στις αστυνομικές βαρβαρότητες, τις εκδικητικές προφυλακίσεις, την παραβίαση του πανεπιστημιακού ασύλου.

Ο αγώνας ενάντια στις επιθέσεις της κυβέρνησης είναι αγώνας για την ρήξη και την ανατροπή του ίδιου του καπιταλισμού. Για τον κοινό αγώνα των εργαζόμενων στην Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο για την αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από την ΕΕ των Τραπεζιτών, για την σοσιαλιστική και κομμουνιστική κοινωνία όπου τον έλεγχο στη παραγωγή και τη κοινωνία θα έχουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί σε ξεσηκωμό τους εργαζόμενους και την νεολαία.

Μπορούμε να νικήσουμε!

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. 27-28 ΜΑΡΤΙΟΥ

Το Σάββατο 27 και την Κυριακή 28 Μαρτίου θα πραγματοποιηθεί η Πανελλαδική Συνέλευση της ΑΝΤικαπιταλιστικής ΑΡιστερής ΣΥνεργασίας για την Ανατροπή (ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.).

Διαβάστε εδώ την πολιτική εισήγηση της Συνέλευσης της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.:

http://www.scribd.com/full/28415149?access_key=key-y3yh25clexq3y1lioxd

Διαβάστε εδώ την εισήγηση για την οργανωτική λειτουργία της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.:

http://antarsya.org/index.php?option=com_content&view=article&id=292:2010-03-15-19-10-44&catid=56:2009-05-03-11-04-35&Itemid=124

4-8 Μαρτίου 1944 - Η Μάχη της Κοκκινιάς

Η Μάχη της Κοκκινιάς κράτησε από τις 4 μέχρι τις 8 Μαρτίου του 1944 και τελικός νικητής αυτής σύγκρουσης ήταν ο ΕΛΑΣ και Νικαιώτικος λαός. Αυτή η τεράστιας σημασίας νίκη απέναντι στους ντόπιους και ξένους κατακτητές αποτελεί ιστορική παρακαταθήκη της πόλης μας.


ΣΑΒΒΑΤΟ 4 ΜΑΡΤΙΟΥ 1944

Η πόλη της Κοκκινιάς δέχεται επίθεση από δύο κατευθύνσεις από χωροφύλακες και ταγματασφαλίτες.
Μια ομάδα κινείται από την Λεύκα με ένα καμιόνι χωροφύλακες και βρίσκει αντιμέτωπο τις δυνάμεις του 1ου τάγματος του 5ου συντάγματος του ΕΛΑΣ Πειραιά, με διοικητή τον Σωτήρη Κύβελο και καπετάνιο τον Νίκο Χιωτάκη, οι χωροφύλακες υποχρεώνονται να υποχωρήσουν.

Η δεύτερη επίθεση γίνεται από την οδό Κυδωνιών (σήμερα Π Ράλη) στο ύψος του Γ Νεκροταφείου που αποτελείτο από δύο καμιόνια με χωροφύλακες και ταγματασφαλίτες, στην περιοχή αυτή η πόλη ήταν αραιοκατοικημένη, την εισβολή αυτή αντιμετωπίζει το 3ο τάγμα του ΕΛΑΣ Κοκκινιάς με διοικητή τον Γιάννη Πισσανό, οι μάχες εξαπλώνονται από το Γ Νεκροταφείο μέχρι τις εργατικές κατοικίες, (στο σημερινό Κρατικό Νοσοκομείο Νικαίας), ο ΕΛΑΣ σκορπίζει τους ταγματασφαλίτες οι οποίοι υποχωρούν προς την Αθήνα και κάποιοι από αυτούς υποχωρούν άτακτα προς το Κουτσουκάρι (Δήμος Κορυδαλλού, περιοχή πλατείας Ελευθερίας).

Η φυγή των Ταγματασφαλιτών έγινε με απώλειες 12 τραυματίες ταγματασφαλίτες, στην υποχώρησή τους αυτή καίνε και τρομοκρατούν τον πληθυσμό στο Κουτσουκάρι, από τις σφαίρες τους σκοτώνεται ένας λούστρος και ένας παλιατζής που ήταν έξω από το μπακάλικο του Λαφαζάνη στην Κυδωνιών.

Το ίδιο βράδυ το ΕΑΜ αποφασίζει γενική επιφυλακή και ενημέρωση του λαού.



ΚΥΡΙΑΚΗ 5 ΜΑΡΤΙΟΥ 1944

Οι Κοκκινιώτες πραγματοποιούν μεγάλη διαδήλωση στην πλατεία του Αγίου Νικολάου, μόλις τελειώνει το συλλαλητήριο, η πόλη δέχεται πάλι επιδρομή από δύο διευθύνσεις, από την Λεύκα και την Θηβών.

Οι επιδρομείς από την πλευρά της Λεύκας με δύο καμιόνια γεμάτα χωροφύλακες και ταγματασφαλίτες, δεν βρίσκουν ουσιαστική αντίσταση και φτάνουν στην εκκλησία των Αγίων Αναργύρων, όπου προβαίνουν σε τρομοκρατικές πράξεις κατά των κατοίκων και συλλαμβάνουν τον υπαστυνόμο Νίκο Σαββαίδη και την γυναίκα του Άννα που ήταν δασκάλα μέλος του ΕΑΜ, τον Στέφανο Πατεράκη που ήταν ποδοσφαιριστής της Προοδευτικής, τον δάσκαλο Γιώργο Βενέτα και τον Τσακάρα.

Η επιδρομή από την Θηβών γίνεται με τρία καμιόνια γερμανοτσολιάδες, εκεί οι μάχες απλώνονται μέχρι την Παιδική στέγη και το 3ο τάγμα του ΕΛΑΣ Κοκκινιάς διασπά τις δυνάμεις των γερμανοτσολιάδων, το ένα φορτηγό φεύγει προς την Παλαιά Κοκκινιά μέσω της οδού Σμύρνης, το δεύτερο προς το Κουτσουκάρι (Δήμος Κορυδαλλού), όπου εκεί το υποδέχονται οι ΕΛΑΣίτες με χειροβομβίδες , και το τρίτο φορτηγό γυρνάει στην Αθήνα.

Στην αναφορά του 6ου Ανεξαρτήτου Συντάγματος τοτ ΕΛΑΣ προς το Α Σώμα Στρατού του ΕΛΑΣ την ώρα του συλλαλητηρίου οι μαχητές έκαναν έρανο στην περιοχή Άσπρων Χωμάτων για να συγκεντρώσουν τρόφιμα για τα παιδιά, προσπαθεί να τους συλλάβει ένας χωροφύλακας τον οποίο και σκοτώνουν μετά από ένοπλη συμπλοκή.

Μετά από αυτές τις επιτυχίες του ΕΛΑΣ οι διορισμένες τοπικές αρχές του Δήμου στην ουσία μένουν χωρίς κάλυψη στρατιωτική από τους πατρώνες τους κατακτητές και έτσι ο διορισμένος από τον Ι Ράλλη Δήμαρχος της πόλης Γρηγόρης Χατζής παραιτείται.



ΔΕΥΤΕΡΑ 6 ΜΑΡΤΙΟΥ 1944


Ο Πειραιάς κάνει πανεργατική απεργία συμπαράστασης προς τον Νικαιώτικο λαό.

Δύο φορτηγά με ταγματασφαλίτες προσπαθούν να μπουν στην Κοκκινιά από το Γ Νεκροταφείο, δίνεται μάχη και ο ΕΛΑΣ τους τρέπει σε φυγεί στον ελαιώνα δίπλα στο νεκροταφείο.

Οι ταγματασφαλίτες αναδιοργανώνονται και ενισχύονται συνολικά 600 περίπου χωροφύλακες και ταγματασφαλίτες με δέκα φορτηγά προχωρούν αργά από την Κυδωνιών.

Την πρώτη αντίσταση συναντούν από τις ταράτσες των εργατικών πολυκατοικιών ( Νοσοκομείο Νικαίας) από την διμοιρία του Μιχάλη Ραφαηλάκη, η διμοιρία αυτή διεξάγει μάχη καθυστερήσεως.

Στην συνέχεια η διμοιρία του θωμά Σεβίλια στην Παιδική Στέγη μπαίνει στην μάχη και λίγο πιό κάτω (ΕΥΔΑΠ) η διμοιρία του "Μπαρμπα γιώργου" (Γιώργος Κιστριάδης)

Για να καταλάβεις αυτές οι τρεις θέσεις εργατικές πολυκατοικίες, Παιδική στέγη, ΕΥΔΑΠ απέχουν η μία από την άλλη 200 περίπου μέτρα, δηλαδή επί της Κυδωνιών διεξήχθει μάχη σε ένα μέτωπο 400 με 500 περίπου μέτρων.

Στην Παιδική Στέγη οι ταγματασφαλίτες αναγκάζονται να σπάσουν την φάλαγγα των 10 φορτηγών στα δύο υπό την πίεση που δεχόντουσαν από τον ΕΛΑΣ, η μια φάλαγγα πάει στο Κουτσουκάρι ( Δήμος Κορυδαλλού) υπό συνεχή επίθεση της διμοιρίας του Κώστα Διαμαντή και του Νίκου Παπαδόπουλου, με τελικό αποτέλεσμα την άτακτη φυγή τους προς πάσα κατεύθυνση.

Η δεύτερη φάλαγγα υποχωρεί προς τα Άσπρα Χώματα, εκεί δέχεται την επίθεση της διμοιρίας του Θοδωρή Μπιζάνη και του Μιχάλη Ραφαηλάκη ο οποίος έχει έρθει εδώ από τις Εργατικές πολυκατοικίες. Λίγο πιό κάτω είναι το 1ο τάγμα του 5ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ που φύλαγε την πόλη από πιθανή επίθεση από την Λεύκα, κάποιοι ταγματασφαλίτες καταφέρνουν να κλειστούν στο Δημαρχείο που είναι στην συμβολή των οδών Κονδύλη και Κινικίου.

Εν τω μεταξύ στο Κρατικό νοσοκομείο Νικαίας (Σαπόρτα) έχει διακομιστεί ο νεκρός χωροφύλακας από τις συμπλοκές της προηγούμενης ημέρας, εκεί βρίσκονται ήδη οι ταγματασφαλίτες και έξαλλοι συλλαμβάνουν το προσωπικό του νοσοκομείου, με το προσωπικό σαν ασπίδα προχωρούν στην οδό Θηβών προς τον Πειραιά, εκεί δέχονται επίθεση από 1ο τάγμα του ΕΛΑΣ των Σ Κύβελος και Ν Χιωτάκη, οι οποίοι καταφέρνουν να ελευθερώσουν τους αιχμαλώτους και να τραυματίσουν σοβαρά δύο ταγματασφαλίτες.

Το βράδυ το ΕΑΜ γεμίζει με "χωνιά" όλη την πόλη που πληροφορεί τον κόσμο για την έκβαση των μαχών.



ΤΡΙΤΗ 7 ΜΑΡΤΙΟΥ 1944

Ο ΕΛΑΣ στην Κοκκινιά ήταν σε επιφυλακή μετά τα όσα συνέβησαν τις 3 προηγούμενες ημέρες και είχαν αναλάβει περιφρούρηση της πόλης, η διάταξη των διμοιριών του ΕΛΑΣ ήταν σε σχήμα "Λ" από το Γ Νεκροταφείο έφταναν στο Κουτσουκάρι και την συνοικία "Γερμανικά" από την μιά μεριά από την άλλη ξεκινούσαν από το Γ Νεκροταφείο έφταναν στις εργατικές πολυκατοικίες , την Παιδική στέγη και τα Άσπρα Χώματα, η κύρια δύναμη του ΕΛΑΣ είχε οχυρωθεί στο περιβολάκι (Πλατεία Δαβάκη) και ήταν εκεί το 3ο τάγμα του Γιάννη Πισσάνου. Στην πλατεία βρίσκόταν η κλινική του Χρυσοχέρη (ιδιωτική) στην Ταράτσα της είχε στηθεί το οπλοπολυβόλο του ΕΛΑΣ και η διμοιρία του Κώστα Διαμαντή.

Στις 5.00 πμ παρατηρούνται κινήσεις των κατακτητών γύρω από την πόλη.
Στις 5.45 πμ περίπου 40 γερμανοτσολίαδες εντοπίζονται στην Θηβών στο ύψος της οδού Καραισκάκη.
Στις 6.00 πμ 4 φορτηγά με Ναζί καταλαμβάνουν θέση στην Πλατεία του Κουτσουκαρίου και σιγά σιγά προσπαθούν να μπουν στην Κοκκινιά.
Στις 6.05 πμ ακούγεται η σάλπιγγα του ΕΛΑΣ από το Περιβολάκι που σημαίνει γενική επίθεση του ΕΛΑΣ.
Σε κάθε στενό της Κοκκινιάς γύρω από το Περιβολάκι οι μάχες είναι σφοδρές, σώμα με σώμα, για κάθε τετραγωνικό μέτρο, οι θέσεις αλλάζουν διαρκώς χέρια με διαρκείς επιθέσεις και αντεπιθέσεις.

Ο ΕΛΑΣ υποχωρεί λόγω ελλείψεως πυρομαχικών, από την μεριά του Δημαρχείου οι γερμανοτσολιάδες μπαίνουν στην πόλη. Τους αντιμετωπίζει το 3ο τάγμα του ΕΛΑΣ με ένα οπλοπολυβόλο και χειροβομβίδες ο Στέλιος Καλδάρας ( ένα παιδόπουλο 18 χρονών που αργότερα εκτελέστηκε από τους Ταγματασφαλίτες, προς τιμή του ο ρεμπέτης Μιχάλης Γενίτσαρης έγραψε το τραγούδι "Στέλιος Καλδάρας" και το τραγούδησε λίγους μήνες μετά σε εκδήλωση στην πλατεία του Αγίου Νικολάου σε εκδήλωση του ΕΛΑΣ Κοκκινιάς προς τιμή του Στέλιου Καλδάρα).

Οι ταγματασφαλίτες υποχωρούν, πίσω από το κινηματογράφο ΟΡΦΕΑΣ σκοτώνεται ο ταγματάρχης των Γερμανοτσολιάδων Λαζάρου 3 χωροφύλακες και 8 γερμανοτσολιάδες, οι δοσίλογοι έχουν περίπου 20 τραυματίες. Τα λάφυρα του ΕΛΑΣ είναι μια μοτοσηκλέτα ένα πολυβόλο ατομικός οπλισμός και πυρομαχικά.

Το 2ο τάγμα φυλάει την οδό Καραισκάκη αλλά λόγω ελλείψεων σε πυρομαχικά στις 10.30 υποχωρεί.

Μέχρι τις 11.00 η αντίσταση του ΕΛΑΣ έχει καμφθεί λόγω μη υπάρξεως πυρομαχικών. Οι Γερμανοί έχουν καταλάβει το Περιβολάκι και 15 Γερμανοί προσπαθούν να μπουν στην οδό Καραισκάκη, οπλισμένοι με όλμους και πολυβόλα , τους απωθεί το 2ο τάγμα, ο ΕΛΑΣ από εδώ και εμπρός πυροβολεί επιλεκτικά μόνο όταν είναι απαραίτητα λόγω ελλείψεως πυρομαχικών.
Στις 11.00 αποφασίζεται επίθεση με όσα πυρομαχικά έχουν απομείνει έστω και με πέτρες με στόχο την κατάληψη της πλατείας στο Περιβολάκι.
Η διμοιρία του Θοδωρή Μπιζάνη μαζί με τον Στέλιο Καλδάρα επιτίθεται από την οδό Καραισκάκη, η διμοιρία του Μιχάλη Ραφαηλάκη από την οδό Κονδύλη, η διμοιρία του "μπάρμα Γιώργου" από το γήπεδο, και η διμοιρία του Θωμά Σεβίλια από την Κυδωνιών από την μεριά της οδού Λαοδικείας.

Οι Γερμανοί έχουν εγκατασταθεί στο κτίριο της οδού Λαμψάκου με όλμους και βάλουν στους Κοκκινιώτες. Η αντεπίθεση κράτησε μέχρι τις 13.30 οι Γερμανοί αιφνιδιάζονται και αφήνουν τις θέσεις τους και υποχωρούν προς τον Αη Γεώργη του Κορυδαλλού και τον Αη Γιώργη της Νικαίας και εκεί οχυρώνονται στο σχολείο που είναι μεταξύ των δρόμων Γρεβενών και Ραιδεστού.
Τα πυρομαχικά του ΕΛΑΣ έχουν εξαντληθεί, ενώ ο ανεφοδιασμός από τις γύρω περιοχές είναι αδύνατος διότι η Κοκκινιά έχει περικυκλωθεί από ισχυρές Γερμανικές δυνάμεις.


Στις μάχες της 7ης Μαρτίου σκοτώθηκε ο λοχαγός του ΕΛΑΣ Γιώργος Βογιατζής και το πτώμα του το κρεμάσανε οι ταγματασφαλίτες σε ένα δένδρο στην συμβολή των οδών Ιωνίας και Κασταμονής ( Το μέρος το ξέρω πολύ καλά οι διηγήσεις των περιοίκων λένε ότι οι ταγματασφαλίτες έκοψαν τα γεννητικά όργανα του Λοχαγού και τα έβαλαν στο στόμα του, το δένδρο υπάρχει ακόμα και από κάτω υπάρχει σχετική επιγραφή που αναφέρει το περιστατικό).

Συνολικά Γερμανοί, χωροφύλακες και ταγματασφαλίτες είχαν 34 νεκρούς και πάνω από 100 τραυματίες, ο οπλισμός με τον οποίο αντιστάθηκε ο ΕΛΑΣ στις μάχες ήταν 42 περίστροφα, 1 οπλοπολυβόλο με 1300 σφαίρες, ένα πολυβόλο με 50 σφαίρες και 50 χειροβομβίδες

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ…

Για χρόνια σε όλη την Ευρώπη, η ΕΕ και οι κυβερνήσεις υπόσχονταν την απρόσκοπτη ανάπτυξη του καπιταλισμού, με την πολιτική σκληρής λιτότητας, ελαστικής εργασίας, μαζικών ιδιωτικοποιήσεων, με την απελευθέρωση και «αυτορρύθμιση» των αγορών, με την υπερδιόγκωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, τον υπερδανεισμό και την κερδοσκοπία. Όμως αυτή η πολιτική των υπερκερδών για τους πλούσιους και της συμπίεσης των λαϊκών εισοδημάτων όχι μόνο δεν οδήγησε στην ευημερία, αλλά αντίθετα ήταν αυτή που οδήγησε στο σκάσιμο της φούσκας του σύγχρονου καπιταλισμού, στην οικονομική κατάρρευση και την ύφεση, στην βαθύτερη οικονομική κρίση του συστήματος εδώ και πάνω από 80 χρόνια. Οι ίδιες δυνάμεις επικαλούνται σήμερα την ίδια ακριβώς πολιτική και για την… έξοδο από την κρίση, εκτινάσσοντας στα ύψη την ανεργία, ισοπεδώνοντας εργασιακές κατακτήσεις και δικαιώματα, σπρώχνοντας όλο και πιο βαθιά στον κοινωνικό μεσαίωνα και την κοινωνική βαρβαρότητα..

Η ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ Η ΚΡΙΣΗ ΓΙΓΑΝΤΩΣΑΝ ΧΡΕΗ ΚΑΙ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΑ

Μας λένε ότι η κρίση είναι ‘δημοσιονομική’, ιδιαίτερα στη χώρα μας, και αφορά τα δημόσια ελλείμματα. Ότι ‘έχουμε χρέη’ ‘Ότι ζούμε καλύτερα από ότι μας αναλογεί, ότι ‘πρέπει να κάνουμε θυσίες όλοι για να μη χρεοκοπήσει η οικονομία μας’.

Δεν μας λένε, όμως, ότι με το που ξέσπασε η κρίση εκεί που έλεγαν πως δεν είχαν ευρώ για μισθούς, ασφάλεια και συντάξεις βρήκαν δισεκατομμύρια για να ‘στηρίξουν’ τις φούσκες των τραπεζιτών και των επενδυτικών εταιρειών, με αποτέλεσμα την τεράστια αύξηση του χρέους σε ολόκληρο τον κόσμο! Δεν μιλούν για τις τεράστιες ενισχύσεις, επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές προς τη μεριά του κεφαλαίου. Δεν λένε λέξη για τους αρχιληστές τραπεζίτες που ενώ οι ίδιοι δανείζονται με 1% επιτόκιο (με κρατική εγγύηση!) με τη σειρά τους δανείζουν με 5% το δημόσιο. Ξεχνούν τις υπέρογκες αμυντικές δαπάνες. Ότι η Ελλάδα είναι η χώρα με την χαμηλότερη φορολογία κεφαλαίου στην Ευρώπη! Αποσιωπούν την εκτεταμένη και συνειδητή ανοχή απέναντι στη φοροδιαφυγή των επιχειρήσεων, την εισφοροδιαφυγή των εργοδοτών και τη λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων.

Η ΕΕ-ΟΝΕ ΔΥΝΑΜΗ ΚΡΟΥΣΗΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Και αφού το κεφάλαιο με την πολιτική του μετέφερε την τεράστια κρίση του στα ‘δημόσια οικονομικά’, τώρα επιχειρεί μια νέα γιγάντια λεηλασία των εργαζόμενων, αξιοποιώντας σε όλη την Ευρώπη τους δρακόντειους όρους της συνθήκης του Μάαστριχτ, της ΟΝΕ και του ‘Συμφώνου Σταθερότητας’. ‘Δείκτες’ που μετράνε το ‘έλλειμμα’, αλλά όχι τις τεράστιες κοινωνικές ελλείψεις, το χρέος αλλά όχι την ανεργία. Που ορίστηκαν για να εξασφαλίσουν την σταθερότητα των κερδών και των κεφαλαίων που μετακινούνται όπου μυρίζονται χρήμα, αλλά και για να έχουν τα εργαλεία οι κυβερνήσεις απέναντι στους λαούς να επιβάλλουν λιτότητα, να περικόπτουν τις κοινωνικές δαπάνες, να ιδιωτικοποιούν τις δημόσιες επιχειρήσεις. Ο στόχος τους δεν είναι το ‘νοικοκύρεμα’ όπως λένε, αλλά μια βαθιά αντιδραστική ταξική στρατηγική, που προωθεί την κερδοφορία του κεφαλαίου ενώ βάζει στην κλίνη του Προκρούστη το δικαίωμα στη δουλειά, την υγεία, την εκπαίδευση, το περιβάλλον.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΚΕΡΔΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΩΝ

Η κρίση αυτή δεν είναι ούτε πρώτα ούτε και κύρια δημοσιονομική. Είναι βαθιά και συνολική κρίση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, που επιδιώκουν να την ξεπεράσουν με ακόμα σκληρότερα μέτρα για την οριστική ισοπέδωση κατακτήσεων και δικαιωμάτων. Όλες οι δυνάμεις της εξουσίας συνασπίζονται για να περάσει αυτή η πολιτική: ο ΣΕΒ, ο μηχανισμός της ΕΕ, η νέα διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ που συμφωνεί στα αντιλαϊκά μέτρα, το ΛΑΟΣ που δεν βλέπει πουθενά εργοδότες, τράπεζες και ΕΕ και του φταίνε για όλα οι…μετανάστες και τέλος τα θλιβερά παπαγαλάκια των περιβόητων διεθνών ‘οίκων αξιολόγησης’ και των εγχώριων ΜΜΕ, που βάλθηκαν να μας πείσουν ότι πρέπει να καταστραφούν οι εργαζόμενοι για να… σωθεί η χώρα

ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ/ΑΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΣΤΗΝ ΕΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΝΕ

Εργαζόμενοι,

Να παλέψουμε για την ανατροπή του ‘Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης’ της κυβέρνησης και της ΕΕ

· Αντί για μείωση των μισθών, που βρίσκονται στο 60% του ευρωπαϊκού μέσου όρου, διεκδικούμε αυξήσεις στο ύψος των αναγκών μας. Αντί για την ακόμη μεγαλύτερη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, τις απολύσεις συμβασιούχων και την εκτίναξη της ανεργίας - ριζική μείωση του χρόνου εργασίας, σταθερή εργασία για όλους και πλήρη προστασία των ανέργων .

· Αντί για τη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης, τις περικοπές της κρατικής επιδότησης στα ταμεία, την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, την ανατροπή της κοινωνικής ασφάλισης και την μετατροπή της σε ανταποδοτική και ιδιωτικοποιημένη - πάταξη της εισφοροδιαφυγής του κεφαλαίου και της μαύρης εργασίας, κανένας εργαζόμενος χωρίς πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα, κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων Σιούφα, Ρέππα, Πετραλιά, μείωση των ορίων συνταξιοδότησης, αύξηση των συντάξεων

· Αντί για φοροεπιδρομή με αυξήσεις στους αντιλαϊκούς έμμεσους φόρους και νέα επιβάρυνση των μισθωτών σε μια χώρα που έχει το χαμηλότερο ποσοστό φορολογίας κεφαλαίου - επαναφορά της φορολογίας στο 45% των κερδών, αύξηση του αφορολόγητου για μισθούς και συντάξεις, κατάργηση των έμμεσων φόρων στα είδη πρώτης ανάγκης.

· Αντί για τη συρρίκνωση των κοινωνικών δαπανών – δημόσια δωρεάν Παιδεία, Υγεία για όλους. Μαζικές προσλήψεις στα σχολεία και στα νοσοκομεία.

· Αντί για νέο γύρο ιδιωτικοποιήσεων και ξεπούλημα των δημόσιων επιχειρήσεων για να αποπληρωθεί το δημόσιο χρέος στους ντόπιους και ξένους μεγαλοτραπεζίτες και τοκογλύφους, εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και των επιχειρήσεων που κλείνουν με εργατικό και λαϊκό έλεγχο.

· Αντί για ‘στάση πληρωμών’ στους μισθούς, τα επιδόματα ανεργίας και τις συντάξεις, στάση πληρωμών στο χρέος και τους τραπεζίτες

· Αντί για την υποταγή στην ΟΝΕ, το ευρώ και τα Προγράμματα Σταθερότητας που μας εξοντώνουν– πάλη για την ανατροπή τους για απειθαρχία στην πολιτική και τους δείκτες τους.

Για να υπερασπίσουμε τα δικαιώματά μας, για να ζούμε όπως μας αξίζει με βάση τον τεράστιο πλούτο που σήμερα παράγουμε, δεν υπάρχει λύση μέσα στο πλαίσιο της ΕΕ και της ΟΝΕ και της κυρίαρχης πολιτικής. Πρέπει να έρθουμε σε ρήξη με όλο αυτόν τον μηχανισμό που έχουν στήσει το κεφάλαιο, οι τράπεζες και οι κυβερνήσεις του, έως την αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από αυτόν και την συνολική του διάλυση. Να αμφισβητήσουμε συνολικότερα την πολιτική και την κοινωνία του κέρδους, της αγοράς και της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και εκμετάλλευσης και στην πορεία να την ανατρέψουμε.

ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η 10^η ΤΟΥ ΦΛΕΒΑΡΗ ΜΕΡΑ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

Εργαζόμενοι, εργαζόμενες

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να κάνουν ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ για να βγει ο καπιταλισμός από την κρίση του πάνω στα ερείπια των κοινωνικών μας δικαιωμάτων. ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ.

Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 10 ΤΟΥ ΦΛΕΒΑΡΗ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ. Με οργάνωση απ’ τα κάτω, με μαζικές συνελεύσεις και αγωνιστικό συντονισμό όλων των ταξικών και αγωνιστικών δυνάμεων. Ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός προσπαθεί να εμποδίσει με κάθε τρόπο την πανεργατική, ενωτική, μαχητική απάντηση που είναι σήμερα αναγκαία, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τον χυδαίο απεργοσπαστικό ρόλο της ηγεσίας της ΓΣΕΕ.

Θα βγούνε γελασμένοι. Οι μεγάλοι αγώνες των περασμένων χρόνων, η έκρηξη του Δεκέμβρη του 2008, η παρακαταθήκη της απεργίας της 17^ης του Δεκέμβρη έδειξαν ότι μέσα στην κοινωνία υπάρχουν μεγάλα αποθέματα αγωνιστικότητας, οργής, διεκδίκησης. Σε αυτήν την πολιτική μάχη θα κριθεί και η αριστερά. Ήρθε η ώρα να δείξει με την μαχητικότητα και την αποφασιστικότητά της, με την συμβολή της στην από τα κάτω οργάνωση των μαχητικών, ενωτικών αγώνων, με την ανεξαρτησία της από τα κόμματα του συστήματος και το κράτος, με την ριζοσπαστική πάλη ενάντια στην ΕΕ και τον καπιταλισμό, με κριτική ματιά πάνω στον ίδιο της τον εαυτό για την αναγέννηση μιας νέας επαναστατικής προοπτικής, ότι μπορεί να είναι πραγματικά χρήσιμη στους εργαζομένους.