Πέρασε κιόλας ένας χρόνος από τον περσινό Δεκέμβρη, τον Δεκέμβρη των μαθητών και της νεολαίας όπως ονομάστηκε. Μιας νεολαίας η οποία βλέποντας τον συμμαθητή της Αλέξη Γρηγορόπουλο να πέφτει νεκρός από σφαίρα αστυνομικού βγήκε από τη συνηθισμένη ρουτίνα της. Βγήκε από τη ρουτίνα του σχολείου και διαδήλωσε στους δρόμους ενάντια σε όσα την πλήττουν και την καταπιέζουν. Ύψωσε ανάστημα σε όλα αυτά που ετοιμάζουν για αυτήν χωρίς αυτήν.
Ένας χρόνος πέρασε και στους δρόμους ακόμα μπορείς να αφουγκραστείς τις φωνές των χιλιάδων μαθητών που συναντήθηκαν με φοιτητές, νέους εργαζόμενους και μετανάστες που απαιτούσαν να πέσει η κυβέρνηση των δολοφόνων, μια κοινωνία χωρίς φτώχεια και ανεργία
Ένα χρόνο μετά τη μεγαλειώδη έκρηξη του περσινού Δεκέμβρη, οι λόγοι και οι αιτίες που έβγαλαν τους μαθητές και τη νεολαία στους δρόμους συνεχίζουν να υπάρχουν!
Όπως η Νέα Δημοκρατία όπλισε το χέρι του αστυνομικού στα Εξάρχεια, έτσι και το ΠΑΣΟΚ επιλέγει να συνεχίσει την ίδια πολιτική καταστολής και αναίρεσης κάθε δημοκρατικού δικαιώματος και ελευθερίας. Η αρχή έγινε με τη δολοφονία του 25χρονου μετανάστη Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ στο Αστυνομικό Τμήμα της Νίκαιας. Μετά από δυο ημέρες βασανισμών που περιελάμβαναν από ροπαλιές μέχρι και ηλεκτροσόκ(!!!) ο άτυχος πακιστανός άφησε την τελευταία του πνοή. Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη μαζί με τα ΜΜΕ πρωτοστατούν στη προσπάθεια συγκάλυψης της δολοφονίας μιλώντας για συνδυασμό αλκοόλ και χαπιών που οδήγησε στο θάνατο του νεαρού αφήνοντας ασχολίαστους τους μώλωπες στο σώμα του αδικοχαμένου μετανάστη.
Η προσπάθεια τρομοκράτησης των διαδηλωτών και των κινημάτων από τη μεριά της νέας κυβέρνησης γίνεται αντιληπτή και από τις 300 περίπου απρόκλητες προσαγωγές που έγιναν στο τέλος της πορείας του Πολυτεχνείου από δυνάμεις των ΜΑΤ και της ομάδας «Δ». Αυτή η προσπάθεια συμπληρώνεται από την όλο και εντονότερη παρουσία αστυνομικών δυνάμεων στις γειτονιές μας, όπως αυτή αποτυπώνεται στην αστυνομοκρατούσα περιοχή των Εξαρχείων με αναίτιες προσαγωγές, και την καλλιέργεια ενός κλίματος τρομοκρατίας.
Αλλά ακόμα και η εργασιακή μας προοπτική στοιχειώνεται από λέξεις όπως ανεργία, απολύσεις, λιτότητα. Λέξεις οι οποίες συνοδεύουν τις πολιτικές των δύο κομμάτων εξουσίας, που έχουν σαν στόχο να φοτώσουν τα βάρη της κρίσης του καπιταλισμού στις πλάτες των εργαζόμενων και της νεολαίας, πολιτικές που θέλουν να δουλεύουμε ανασφάλιστοι, να είμαστε υπάκουοι και πειθήνιοι, πλήρως εκμεταλλεύσιμοι εργαζόμενοι.
Ένα χρόνο μετά τον Δεκέμβρη των μαθητών και της νεολαίας, τα ερωτήματα παραμένουν τα ίδια. Τι σχολείο θέλουμε; Θέλουμε ένα σχολείο στείρων γνώσεων ή ένα σχολείο ζωντανό, ένα χώρο δημιουργίας και διαμόρφωσης συνειδήσεων; Θέλουμε η καθημερινότητά μας να αναλώνεται μόνο στο τρίπτυχο σχολείο-φροντιστήριο-ιδιαίτερο ή θέλουμε ελεύθερο χρόνο για να καλλιεργήσουμε τα ενδιαφέροντα μας; Θέλουμε να μπούμε σε ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο ή σε ένα δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο, χωρίς κενούς περιορισμούς και φραγμούς;
Όλα αυτά τα ερωτήματα τροφοδότησαν τoυς οργισμένους αγώνες του περσινού Δεκέμβρη. Οι απαντήσεις τους πρέπει να τροφοδοτήσουν τους νικηφόρους αγώνες του φετινού Δεκέμβρη! Γι αυτό συνεχίζουμε στον ίδιο δρόμο με καταλήψεις και διαδηλώσεις κόντρα, στην καταστολή, την διάλυση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας, τη λιτότητα και την ανεργία. Η ΑΝΤικαπιταλιστική ΑΡιστερή ΣΥνεργασία για την Ανατροπή (ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.) καλεί όλους τους μαθητές και τις μαθήτριες να συμμετέχουν στη διαδήλωση την Κυριακή 6/12 στις 13:30 στα Προπύλαια και στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο την Δευτέρα 7/12 στις 12:00 στα Προπύλαια μαζί με εκπαιδευτικούς και φοιτητικούς συλλόγους.
-> Να καταργηθεί η βάση του 10 που στέλνει τους μαθητές στα ΚΕΣ και στα ΙΕΚ
-> Ελεύθερη πρόσβαση χωρίς εξεταστικούς φραγμούς στην τριτοβάθμια εκπαίδευση
-> Kαμία κατάργηση του ασύλου-διεύρυνση του και στα σχολεία
-> Να διαλυθούν τα ΜΑΤ, να αφοπλιστεί η αστυνομία
-> Αύξηση των δαπανών για την παιδεία
-> Κατάργηση συνολικά της ιδιωτικής εκπαίδευσης
-> Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους